ورنی که گاه به آن گلیم سوزنی نیز گفته میشود، نوعی دستبافته سنتی ویژه عشایر منطقه مغان است که بدون مراجعه به نقشه و اغلب توسط دختران و زنان عشایر دشت مغان و صنعتگران صنایع دستی مناطقی چون پارس آباد ، بیلهسوار، گرمی ، مشگینشهر ، نمین ، عنبران و اهر بافته میشود.ورنی گلیمی تک روست (نوعی گلیم ریز بافت، فرش نما است )که از نظر بافت در حد وسط گلیم و قالی( دارای بافت و طرح خاصی) قرار میگیرد. هنر ورنی بافی، بومی آذربایجان بوده، هنوز دارای رونق و خواستار فراوان است. ورنی عمدتا درقشلاق عشایر کوچ رو که حجم کاری کمتر است توسط زنان و دختران بافته می شود. به همین سبب نقوش و رنگ آمیزی ورنی ها کاملا متاثر از فرهنگ، باور و روحیات عشایری است.نخ ورنی از ابریشم،حاشیه اش زنجیره ای و نقشه های ذهنی که بصورت ذهنی بافته می شود بعنوان صنعت کوچک و زود بازده می تواند در چرخه اقتصادی کشور نقش مهم و بسزایی داشته باشد.