منطقه ییلاقی جواهردشت از کم نظیرترین مناظر طبیعی و گردشگری شرق گیلان و عروس طبیعت شهرستان رودسر است. «جواهر دشت» جواهری در خطه سرسبز گیلان است. سرزمینی زیبا در 22کیلومتری محله سیاهکلرود در شرق گیلان که در شهرستان رودسر واقع شده است. طبیعت بکر، دشت‌های وسیع و سرسبز، هوای پاک، سکوت وصف ناپذیر و... همه و همه در این منطقه زیبا جمع شده تا گردشگران و مسافران ایرانی و خارجی زیادی را به سوی خود جذب کند. برای رفتن به جواهردشت از سیاهکلرود سوار بر جیپ‌های مسافرکش می‌شویم که معمولاً بیش از ظرفیت مسافر سوار می‌کنند. از خیاط محله، سجیدان و رودخانه سجیدان می‌گذریم و وارد چاشت خورلات (چاشت به معنی ناهار) که مکانی تفریحی و گردشی است می‌شویم. فاصله سیاهکلرود تا جواهردشت از میان جنگل‌های انبوه و درختان سر به فلک کشیده و رودخانه و دره و کوه می‌گذرد . با این که مسیر را باید از جاده خاکی بگذریم اما سرسبزی این مشکل را هموار می‌کند و در یک چشم به هم زدن مسیر 2ساعته طی شده و به محله زیبای جواهردشت می‌رسیم. قهوه خانه‌های توراهی، محلی مناسب برای خوردن چای و استراحت است که رانندگان دقایقی در کنار یکی از آنها می‌ایستند. قبل از ورود به محله جواهردشت آستانه متبرکه نقره عباس در دشتی زیبا و وسیع قرار دارد که اهالی و مسافران برای زیارت و سیاحت به آنجا می‌روند تا چشم انداز زیبای آن را ببینند. وجود گیاهان زیبا مانند «میش گوش» و انواع گل‌های مختلف با رنگ‌های متفاوت از جمله زیبایی‌های این منطقه است. از کنار بقعه، محله و خانه‌های زیبای آن که با سقف‌های شیروانی روز به روز در حال افزایش است، دیده می‌شود. در گذشته تعداد خانه‌ها محدود بود اما هر روز خانه ای جدید بنا می‌شود. در سراشیب سبزه زاران زمین‌های زیرکشت سیب زمینی و صدای دلنشین زنگوله‌های گوسفندان در حال چریدن برای هر بیننده تازه واردی جالب و تماشایی است. زمین‌های محصور شده با سیم خاردار و دیوارهای سنگی همه و همه نشانگر زیبایی و حد و مرزهای همسایگی و باغات کشاورزی است. جواهردشت آب لوله کشی ندارد و مردم منطقه آب شرب خود را از چشمه‌ها تأمین می‌کنند. وسعت سبزه زاران و چمنزاران، بگو و بخند جوانان و مسافران تازه وارد، منظره چریدن گاوها و گوسفندها و صدای زنگوله‌های آنان هر بیننده ای را بیشتر دلباخته و مشتاق طبیعت زیبا، با صفا و دیدنی جواهردشت می‌کند. این همه نشاط و سرور و جنب و جوش را باید مرهون هوای سالم و روح بخش کوهستانی جواهردشت بود. سبزه زارانی چون ناصره دشت، لووه سر و ... هر بیننده ای را به تحرک و نشاط وامی دارد. جواهر دشت، جواهری دیدنی است و هر ایرانی مشتاق طبیعت حق دارد برای یک بار هم شده این روستا را ببیند و با مردم خوب و مهربان آنجا که از سیاهکلرود، قاسم آباد علیا و سفلی، گاوماست و روستاهای دیگر که در فصل تابستان در جواهردشت اسکان دارند، آشنا شوند. در ضلع جنوبی جواهردشت قله بلند و زیبای سماموس با غرور و سرافرازی قد برافراشته و با ارتفاع 3620 متر از سطح دریا پاسداری جواهردشت را در پناه خویش دارد. برای رسیدن به قله باید یک بلد راه از محله به همراه گردشگران و مسافران باشد تا راه را گم نکنند. به گزارش روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان از مطالعه کتب محققان دارالمرز گیلان، از آستارا تا آستارآباد، رویان و رستمدار، راهنمای گیلان و کتاب گیلان درباره جواهردشت جز چند نام درباره آستانه متبرکه دیده نمی‌شود. به گفته پیران و ریش سفیدان محل چون در دوران قدیم جواهر نامی در این آبادی بزرگتری و سروری مردم را داشت به احترام او نام آبادی را جواهر دشت نهادند. عده ای دیگر عقیده دارند که چون زمین‌های دامداری و جنگل‌های اولی تبدیل به چمن زار و سبزه زارشد و زیبایی سبزه‌ها و چشمه سارها و مرغوبیت زمین برای کشت و کار مفید شد از آن رو این محل را جواهر دشت گفتند. از سویی دیگر عده ای دیگر معتقدند این روستا بیش از 400 سال قدمت دارد اما با مشاهدات عینی و بررسی‌های لازم آنچنان که توصیف می‌کنند به نظر نمی‌رسد، زیرا نه آثار تاریخی و مدارک و دلایل مستندی وجود دارد و نه بزرگان علم و ادب و محققان اندیشمند چیزی درباره جواهر دشت نوشته اند. در هر حال با ملاحظه قبور بالا محله و پائین محله و خانه‌های سنگ و چوب و درهای کهنه قدیم و استفاده معماری قدیمی و روپوش هایی به نام محلی «لت» و بدون حفاری در گوشه و کنار برای پیدا کردن آثار باستانی و تاریخی و اطلاع کامل از پیدایش این آبادی بعد از دیلمان و اشکورات با حدس و گمان می‌توان گفت سابقه این آبادی با توجه به این موارد در حدود 200 تا 300 سال بیشتر نیست و به علت دامداری بودن و مهاجرت دامداران به مدارک و دلایل حقوقی نمی‌توان تکیه کرد و آستانه‌های نقره عباس، 3برادران وحاج محمد امین به علت نبود نسب نام و کتیبه و سند مستدل نمی‌توان درباره جواهردشت با اطمینان و قاطعیت چیزی گفت. به هر حال عمر آبادی جواهر دشت از 300سال نباید بیشتر باشد وهجوم مردم و ازدیاد جمعیت به خاطر هوای پاک و چراگاه هایی است که مردم را برای سکونت موقت به این آبادی کشانده است. بازاری در نقطه ورودی این آبادی وجود دارد که در آن دکان‌های قصابی، خوارو بار فروشی و قهوه خانه واقع شده است و مردمی خونگرم و میهمان نواز در این خطه سرسبز زندگی می‌کنند. همه ساله مسابقات کشتی گیله مردی و طناب کشی و اسب دوانی و... با مشارکت سازمان میراث فرهنگی گیلان و بخش خصوصی در این منطقه زیبا برگزار می‌شود که خیل عظیمی از علاقه مندان و گردشگران را به این منطقه می‌کشاند. دامداران در گذشته از اول بهار به جواهر دشت می‌آمدند و اوایل فصل سرما دام‌های خود را به محله‌های پائین می‌بردند اما هم اکنون در وقت معینی دام‌های خود را به ارتفاعات می‌برند و در وقت معین نیز بازمی گردانند و این موضوع برای بهبود وضع جنگل و مرتع و دشت بسیار مهم است. جواهر دشت در زمستان به دلیل بارش سنگین برف خالی از سکنه است.