روستای باستانی تیس که طیس یا تیز هم خوانده می‌شود در گذشته یکی از مهم‌ترین بنادر ایران و مهم‌ترین بندرگاه ناحیه تاریخی مکران بوده است.
بازرگانان در آن دوره کالاهای مورد نیاز را از آسیای شرقی و هند از طریق این بندر به دگر نقاط خاورمیانه، آسیای میانه و قفقاز ارسال می‌کردند.
جایگاه روستای تیس به عنوان بندر در برخی دوره‌های اسلامی هم حفظ شده است که در این زمان‌ها این بندر را تیز می‌نامیدند.
با اینکه تیس امروزه اهمیت خود را به عنوان بندرگاه از دست داده اما به عنوان روستایی ساحلی باقی مانده است. از آنجایی که نام روستا در کتاب‌های مرتبط به جنگ‌ها و فتوحات اسکندر مقدونی آمده می‌توان قدمت آن را تا حدود ۲۵۰۰ سال عقب برد.
در دوره‌ی هجوم اعراب به ایران طبق گفته‌های «ابن بلخی» بندر تیس به دست لشگر بصره افتاد. در سال ۹۷۱ میلادی (۳۶۰ قمری) «عابد بن علی» یکی از فرماندهان عضدالدوله‌ی دیلمی تیس (تیز) را اشغال کرد و دست به کشتار مردم زد. این کار مردم این روستا را مجبور کرد تا به دین اسلام بگرایند.
در اواخر سده‌ی ده و اوایل سده‌ی یازده قمری ورود پرتغالی‌ها به خلیج فارس و دریای عمان، «میرجیِّند» یکی از سرداران ناحیه‌ی ساحلی مکران را به ایستادگی در برابر آن‌ها واداشت. در آن دوره پرتغالی‌ها قلعه‌ای ساختند که امروزه می‌توان بقایای آن را در این روستا پیدا کرد.
آن‌گونه که به نظر می‌رسد روستای ساحلی تیس در دروه‌ی قاجار از شناخت چندانی برخوردار نبوده است. شاید بتوان یکی از مهم‌ترین دلایل کاهش اهمیت روستای تیس به عنوان یک بندر را توقف تولید نیشکر و پانیذ در مکران یاد کرد. چرا که این بندر خروجی اصلی این محصولات بوده است.
روستای تیس در شهرستان چابهار واقع شده و جمعیت آن به حدود ۳,۸۷۳ نفر (سرشماری سال ۱۳۸۵) می‌رسد. نوع آب و هوای این روستا گرم و خشک است. عبور رودخانه‌ی لاوری از میان روستا سرسبزی مطلوبی به محیط اطراف آن بخشیده است.
