مسجد جامع کبیر نی ریر

مسجد جامع کبیر نی‌ریز مسجد جامع کبیر نی‌ریز، یکی از کهن‌ترین مسجدهای ایران و به باور برخی از آتشکده‌های زرتشتیان بوده که در دوره اسلامی به مسجد تبدیل شده‌است. ایوان‌ اصلی به جا مانده از این مسجد به شیوهٔ معماری دوره ساسانیان ساخته شده‌است. این بنا درنهم مرداد ۱۳۱۲ خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و هم‌اینک زیر پوشش و پشتیبانی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران قرار دارد. برابر نوشتهٔ مقدسی، تاریخ‌نگار سدهٔ چهارم هجری، ایوان اصلی این مسجد در سال ۳۴۰ هجری قمری ساخته شده‌است.∗ در بازسازی‌هایی که در سال‌های ۳۶۳، ۴۶۰ و ۵۶۰ هجری قمری انجام شد، ساختمان و محوطهٔ مسجد گسترش یافت و ایوان کوچک‌تری روبروی ایوان اصلی بنا گردید. یکی از اصلی‌ترین قسمت‌های این مسجد تک ایوان اصلی آن می‌باشد که می‌توان آن را اولین مسجد تک ایوانی دانست که در سبک خراسانی بنا شده‌است. البته این ایوان در قدیم قسمت اصلی مسجد بوده وبعدها به آن ایوان دیگری اضافه شده‌است. این ایوان به صورت ناودانی ممتدی است رو به قبله که انتهای جنوبی آن کاملاً بسته شده ومحراب در ان جای گرفته‌است. ساخت ایوان مربوط به قبل از عصر سلجوقیان است و به گفته‌ای با معماری ساسانی ساخته شده‌است.اندره گدار در کتاب آثار ایران تاریخ ساخت این ایوان را متعلق به اواسط قرن چهارم هجری می‌داند. در گذشته بر هر یک از اضلاع جانبی این ایوان پنج طاق نمای گود وجود داشته‌است که امروزه این شکل را از دست داده و پشت تکیه گاه‌های ایوان بخش‌هایی به رنگ سیاه (یعنی قدیمی) که پایه‌های پشتیبان بنا می‌باشد. جدای از اصل مسجد اولیه این مسجد طی قرن‌ها تغییرات کمی کرده و بیوتات،مناره، ایوان روبه رو و... به آن اضافه شده که با این حال به راحتی می‌توان اصل بنا را جدا نمود. این بناها بجز مناره و نمای ورودی‌ها بغیه ارزشی ندارد. ضلع شمالی ایوان کاملاً باز است وروبه روی آن حیاط مسجداست. ضلع‌های شرقی و همین طور غربی این ایوان از هر طرف به واسطه پنج طاق محرابی شکل که عمیق هستند به شبستان‌های مسجد متصل شده‌اند در ایوان اصلی بنا محرابی زیبا و هنرمندانه به سبک محراب الجایتو ساخته شده که به صورت گچبری برجسته از اشکال هندسی و گل و گیاه و آیاتی از قرآن مجید و همچنین کتیبه ای از نام معصومین در اطراف محراب وجود دارد